W czasie mega kryzysu, wpadła mi w ręce ciekawa książka-poradnik. Problem pojawił się w momencie, gdy zorientowałam się, że czytam treści zanurzone w religii protestanckiej.

Od razu mój wewnętrzny cenzor nakazał mi zakończenie czytania. Jak to? Katoliczka poprawia sobie nastrój poradami protestanckiego kaznodziei? Mało jest poradników katolickich?

Teraz sama się z tych dylematów śmieję, ale tak właśnie myślałam. 

Jako katolicy często zastanawiamy się, czy postępujemy zgodnie z duchem katolicyzmu. Czy wypada posiłkować się poradami wyznawców innych religii, wyznań? Czy z uwagi na dobre relacje z koleżanką Żydówką, pójść z nią do synagogi na modlitwę?

Ja na te pytania znajduję jedno określenie. Otwartość. 

Jezus rozmawiał ze wszystkimi. Niezależnie od wyznania. Mało tego, potrafił docenić dobro u pogan. Dostrzegał także zakłamanie i obłudę swoich wyznawców. Liczył się człowiek i dialog.

Ogromnie się cieszę, że żyję w czasach Papieża Franciszka, który tak pięknie mówi o miłości Boga do człowieka. Boga, który nie patrzy na wyznania. Patrzy sercem przepełnionym Miłością. Miłości doświadcza każdy, więc można tak powiedzieć, że każdy doświadcza Boga :)

Co więc strasznego w tym, że przeczytam protestancki poradnik? Przecież nie robię tego,bo chcę zmienić wyznanie. Mogę powiedzieć, że jest wręcz odwrotnie. Dzięki tej lekturze, zaczęłam częściej czytać Pismo Święte i rozważać słowo Boga skierowane do mnie. Ot, taki "straszny"użytek z poradnika.

Dla zainteresowanych, jakiż to protestancki poradnik przeczytałam...

Na koniec...

Są w tej książce pewne założenia, z którymi nie do końca się zgadzam. Np. życzeniowość i traktowanie Boga troszkę konsumpcyjnie. Ale ogólne przesłanie jest takie: "Oddaj wszystkie sprawy Bogu, pokładaj w Nim ufność, a nigdy się nie zawiedziesz. On wie czego potrzebujesz i da Ci to". 

Gdy czas ciężkiej próby zapukał do moich drzwi, zaufałam i zostawiłam to Jemu. Dał mi nawet więcej, niż prosiłam!

Bóg nas KOCHA :)