Dzisiaj zakupy, sprzątanie, sprawozdanie, serial, dentysta i... i... . I ciągle w biegu. Chwilami słyszę w uszach "Run Forest! RUN!". Tylko po co ja ciągle gonię?!

Tak się nauczyłam, żeby wszystko mieć od razu. 

Kiedy jest się dzieckiem, potrzeby są na miarę dziecka. Większość z nich, rodzice spełniają w trybie natychmiastowym. W dorosłym życiu, kiedy sprawy trzeba wziąć w swoje ręce, jest już trochę gorzej.

Rodzice okazują miłość, za to, że po prostu jesteś. To proste, bo nie trzeba się zbytnio wysilać. Kiedy znajomi rozczarują, mama poda chusteczkę na otarcie łez i mocno przytuli. Opatrzy skaleczony palec, poda ciepłą zupę.

Kiedy bierzesz życie w swoje ręce, jest trochę ciężej. 

Pracujesz na to, by być akceptowaną, lubianą, dobrze postrzeganą. Udowadniasz sobie. 

"Jestem świetnym pracownikiem"- bo codziennie 2 godziny, które mogłabym przeznaczyć na spędzenie czasu z mężem, siedzę zawalona tonami papieru.

"Jestem wspaniałą matką"- bo wyrywam moje dziecko z rąk tatusiowi, z którym pokłóciłam się o brudną łyżkę w zlewie

"Mam rozległą wiedzę"- bo choć nie wiem nic na dany temat, usilnie próbuję przekonać wszystkich, że wiem o co chodzi

"Wiem lepiej od Ciebie"- bo nie dałam Ci dojść do słowa i nawet nie wiem co masz na myśli

Zwolnij!

"Jesteś bardzo dobrym pracownikiem"- bo starasz się wywiązać rzetelnie z powierzonych zadań i nie kradniesz czasu przeznaczonego dla rodziny.

"Jesteś cudowną matką"- bo pozwalasz budować prawidłowe relacje wszystkim członkom rodziny

"Masz sporą wiedzę, ale nie musisz wiedzieć wszystkiego"- bo bardzo rozwija słuchanie kogoś, kto wie dużo na dany temat

"Czasem się mylisz"- bo jesteś tylko człowiekiem.

Kiedy w końcu zwolnię?

Przecież wiem, że nie trzeba być naj. Bieg za byciem najlepszą we wszystkim jest daremny. Za dużo met do dobiegnięcia. 

Chyba zdrowiej i rozsądniej byłoby wybrać jeden cel. Wieczność. A inne cele się temu podporządkują.

Slowly...

Może kiedyś to do Ciebie dotrze.

Wszystkim zabieganym życzę miłego wieczoru :)